Het thema is: “HouVast!” en het eerste woord dat ik noem is: “Loslaten”?!
Ik heb de neiging me vast te klampen aan zaken die er eigenlijk niet toe doen in het leven. Ik haal mijn zekerheid uit allerlei dingen die tijdelijk zijn of in elk geval niet volledig betrouwbaar.
Daarom: loslaten.
Ik begrijp iets niet. Ik snap er echt geen sikkepit van. Leg mij eens uit: wat is de noodzaak, om het Licht van de duisternis te scheiden?
Ik bedoel: het verschil is toch duidelijk? Het is toch glashelder wat Licht is, en wat duister? Als ik een donkere kamer binnenkom, dan zie ik niets, dus het eerste wat ik dan doe, is toch licht maken. En de duisternis is dan toch verdwenen? Hoezo moet er dan nog scheiding tussen gemaakt worden?
Vreemde zaak.
Of toch niet?
David, de schrijver van deze psalm, begint zijn gedicht met “Ik zal de HEERE loven…”. Hij adresseert zijn lied als het ware “aan de HEERE”. David begreep: het gaat er niet om wat ik allemaal gekregen heb, maar het gaat om Degene Die gegeven heeft.
Kunnen wij dit ook van onszelf zeggen? Kunnen wij in onze aanbidding ook verder kijken dan onze neus lang is – en ons richten op de Gever, meer dan op de gave?
Lees verder Ik zal de Heere loven
Wat zou die knaap eigenlijk gedacht hebben? Zou hij de discipelen hebben horen discussiëren over hoe ze nu toch in vredesnaam aan eten moesten komen voor 10.000 mensen? Zou hij gewoon goed opgevoed zijn en geleerd hebben dat het goed is om met anderen te delen wat je hebt? Hoe oud was hij? Had hij echt geen benul van de hoeveelheid mensen om hem heen? Wat bezielde dat joch eigenlijk?
Hoe dan ook, om de één of andere wazige reden komt hij met zijn lunchpakket op de proppen. Lichtelijk naïef, zou ik zeggen.
Lees verder Jezus zegt: Ik ben….. het Levensbrood uit de hemel
De schrijver van de psalm vergelijkt Gods Woord met twee zaken. Het eerste heeft te maken met mijn daden: een lamp voor mijn voet. Gods Woord verlicht mijn levenwandel, mijn manier van leven!
Mijn voeten zijn iets bijzonders, want ze brengen mij van A naar B, ik loop ermee. Zonder voeten kom ik nergens, zou je kunnen stellen. Maar zonder lamp ook niet! Uit de Bijbel weten we, dat we hier op aarde “in de duisternis” wandelen. Dat is niet prettig, want nu zie ik niet waar ik m’n onderdanen neerzet. Misschien wel op een punaise, of in een kuiltje. Ik kan dus makkelijk een pijnlijke bloeding of verstuiking oplopen. Niet zo leuk dus! Daarom heb ik een lamp.
In het symbolische voorbeeld: op aarde kan ik eenvoudig een misstap maken (met alle nare gevolgen van dien), om de eenvoudige reden, dat de normen van God niet standaard zijn. Gods Woord is dan de lamp. Door de Bijbel te lezen, leer ik hoe ik moet wandelen, hoe ik moet leven.
Maar Gods Woord wordt niet slechts met een lamp vergeleken, maar ook met een licht op mijn pad. Dat heeft meer te maken met mijn houding, attitude. Een licht op mijn pad maakt de weg die ik ga zichtbaar. Het laat zien, of ik nog wel op de goede weg ben, het juiste spoor volg. Gods Woord brengt mijn levensweg aan het licht!
De Bijbel is niet alleen een boek, waar ik goede en nuttige tips voor het dagelijks leven uit kan halen. Als dat het enige is, waar ik de Bijbel voor gebruik, doe ik God tekort.
De Bijbel is ook een boek waar God zich bekend maakt aan mensen. Hij wil een relatie. Hij wil niet alleen tips voor een gezond leven geven, maar Hij wil een totaal nieuw leven geven. Een leven in het Licht, zoals Jezus zegt: “Ik ben het Licht voor de wereld. Wie in Mij gelooft zal niet in de duisternis wandelen.”
Veel mensen lezen de bijbel vaak voor zichzelf. Maar je doet vooral God tekort als je de bijbel niet leest. Het Licht is namelijk niet alleen bedoeld voor jezelf, maar zou ook zichtbaar moeten zijn voor de wereld, de mensen om je heen. Onze persoonlijkheid hoeft niet per se zichtbaar te worden, maar wel het Licht!
Dit lijkt steeds belangrijker te worden in een wereld van zonde, pijn, verdrukking, liefdeloosheid, oorlog, honger…
BijbelBlog 